Tytus i Berenika

Dzieje tytułowej pary bohaterów, przyszłego cesarza rzymskiego Tytusa,
syna Wespazjana, i prawnuczki Heroda, księżniczki judejskiej Bereniki -
dzieje miłości to tylko motyw przewodni tej książki Aleksandra
Krawczuka. Ich spotkania, zawiązujące się między nimi uczucie,
sybolizują jakby zetknięcie się dwóch światów, Zachodu i Wschodu, które
jest właściwym tematej tej historycznej opowieści. Zrozumieć je można
dopiero w świetle dramatycznych wydarzeń i w Judei i Rzymie w ostatnich
latach panowania Nerona i w pamiętnym 68/69 roku trzech cesarzy: Galby,
Othona i Witeliusza. O losach ludzi występujących w "Tytusie i Berenice"
decydują jednak nie tylko wymagania polityki i prawa wojny. Równie
ważną rolę w ich życiu odgrywają rozmaite ówczesne wierzenia i przesądy,
obok religii panujących i rodzącego się chrześcijaństwa, także
wierzenia licznych sekt, nauki Apoloniusza z Tyany i Szymona Maga,
którego Ennoję - Myśl bożą uosabiać ma Berenika. Opowieść - jak zawsze u
tego autora - oparta jest w całości na źródłach.